Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1978, όταν η οικογένεια Αιμιλιανού, ο Παντελής και η Κατίνα με τα δυο τους παιδιά Μανώλη και Τούλα, επιστρέφουν από την Αυστραλία έπειτα από 15 χρόνια απουσίας. Επιθυμία τους να αγοράσουν μια έκταση στην Πάτμο, που όμως δεν πραγματοποιείται, καθώς δεν υπάρχει κάτι προς πώληση που να καλύπτει τις ανάγκες τους. Κατόπιν μεγάλης αναζήτησης βρέθηκε γη προς πώληση στο Μαράθι, ένα μικρό νησάκι απέναντι από τους Αρκιούς, το οποίο στο ακόμα πιο μακρινό παρελθόν ήταν τόπος εξορίας.
Στο Μαράθι την εποχή εκείνη υπήρχαν τέσσερις μόνιμοι κάτοικοι, που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και το ψάρεμα. Η αρχική ιδέα ήταν το χτίσιμο μιας εξοχικής κατοικίας στο νησί. Μια ιδέα δύσκολα υλοποιήσιμη, καθώς ο τόπος ήταν δυσπρόσιτος, άγονος, χωρίς νερό και ρεύμα.
Έναν χρόνο μετά έρχεται το ρεύμα με γεννήτρια. Υπάρχει πολλή αγάπη για τον τόπο και πολλή δουλειά καθημερινά, αφού οποιαδήποτε κατασκευή γίνεται από τα χέρια του Παντελή με βοηθούς την υπόλοιπη οικογένειά του. Νερό υπάρχει από ένα πηγάδι. Ο Παντελής κατασκευάζει μόνος του μια τεράστια, όπως χαρακτηρίζουν όλοι, δεξαμενή νερού. Το 1979 η δεξαμενή είναι έτοιμη, η ιδέα έχει αλλάξει και υπάρχουν ενεργοί χώροι φιλοξενίας. Σε ένα βαρέλι έχει φυτευτεί και το πρώτο δέντρο της οικογένειας.
Η πρόσβαση στο νησί δεν είναι εύκολη και γι’ αυτό κατασκευάστηκε ένας μόλος. Κάθε άνοιξη τοποθετούσαν ξύλα στην προβλήτα και κάθε τέλος του καλοκαιριού τα αφαιρούσαν για να μην τα παρασύρει η φουσκοθαλασσιά του χειμώνα.
Ο Παντελής θέλει τα παιδιά του να σπουδάσουν, έτσι στέλνει την υπόλοιπη οικογένεια στην Αθήνα, ενώ ο ίδιος μένει στο Μαράθι, όπου συνεχίζει να δουλεύει στις ανακατασκευές. Όταν τα σχολεία είναι κλειστά, το καλοκαίρι, καθώς και σε όλες τις γιορτές, η οικογένεια επανενώνεται στο Μαράθι.
Εν τω μεταξύ τα πρώτα δέντρα φυτεύονται και μεγαλώνουν, οι μέρες κυλούν γαλήνιες και το όνειρο στις αρχές του 1980 αρχίζει να παίρνει μορφή. Η Κατίνα, εξαιρετική μαγείρισσα, ασχολείται με τη μαγειρική στην ταβέρνα, έχοντας εξαιρετικές ικανότητες, πολύ μεράκι και όρεξη. Οι χειμώνες είναι δύσκολοι, η ζωή ήρεμη, άγρια, αλλά και μοναχική, οι προμήθειες φτάνουν δύσκολα στο νησί, όπως και οι εργάτες όταν χρειάζονται για διάφορες εργασίες. Το 1984 το σπίτι, οι χώροι φιλοξενίας και η ταβέρνα έχουν και έναν ολάνθιστο κήπο.
Το 1988 η θέληση, η σκληρή δουλειά, η επιμονή και το μεράκι ζωντάνεψαν και έκαναν προσβάσιμη αυτή την απομονωμένη γωνιά του Αιγαίου. Με τα χρόνια, χωρίς ποτέ καμία διαφήμιση, το μέρος από στόμα σε στόμα γίνεται γνωστό για το αληθινά φιλόξενο περιβάλλον του, καθώς και το πεντανόστιμο φαγητό της Κατίνας.
Σήμερα στο νησί υπάρχουν δύο ταβέρνες με ενοικιαζόμενα δωμάτια οικογένειας που εγκαταστάθηκε αργότερα στο Μαράθι, ενοικιαζόμενες κατοικίες, δωμάτια, εστιατόριο και καφέ της οικογένειας Αιμιλιανού, η οποία πάντα τα καλοκαίρια δουλεύει στο νησί.
Από τον Μάιο αρχίζει η τουριστική κίνηση στο νησί, που συνηθίζει να φιλοξενεί πολλούς πλέον επισκέπτες, κατά το 70% τουρίστες από το εξωτερικό. Χαρακτηριστικό του πλέον είναι ότι πολλοί κάνουν για χρόνια ξανά και ξανά εκεί τις διακοπές τους. Υπάρχουν μάλιστα πελάτες που κάνουν τις διακοπές τους στο νησί τα τελευταία 35 χρόνια, ενώ όσοι το επισκέπτονται διαμηνύουν πως μία επίσκεψη στο νησί δεν είναι με τίποτα αρκετή.
Μυστικό του νησιού, λένε, είναι οι ιδιαίτερα θετικοί άνθρωποι που ζουν εκεί. Άνθρωποι που καθημερινά χαμογελούν και απολαμβάνουν όσα τους δίνει η φύση. Η θετική ενέργεια είναι διάχυτη παντού, η οικογένεια του Παντελή χαρακτηρίζει την ολοήμερη εργασία της ξεκούραση και τους επισκέπτες δικούς της ανθρώπους.
Στο Μαράθι θα διασκεδάσεις, θα χαλαρώσεις, θα φας εξαιρετικά και μπορείς να μείνεις είτε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια είτε στο Σπίτι του Φωτός, της Αγάπης ή της Ζωής, όπως ονομάζονται οι κατοικίες που έχει χτίσει η οικογένεια Αιμιλιανού, και θα φύγεις ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που ήσουν όταν έφτασες.
Στο Μαράθι υπάρχει μια άλλη ενέργεια. Έτσι λένε…
Γιατί το Μαράθι το ερωτεύεσαι!
Ευχαριστούμε την Τούλα Αιμιλιανού για τον χρόνο της, την υπέροχη ιστορία της και τις εξαιρετικές φωτογραφίες.
