Ο Μο ήρθε στον κόσμο στις 6 Ιουλίου του 1990. Ήταν εξωστρεφής και κοινωνικός και συχνά περνούσε την ώρα του με τους ανθρώπους, επιλέγοντας εκείνους αντί για τους φτερωτούς φίλους του, και έζησε ολόκληρη τη ζωή του στον ζωολογικό κήπο του Όρεγκον.

Το είδος του (πιγκουίνος του Humboldt) σπανίως ζει πάνω από 20 χρόνια, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ζωολογικού κήπου, κι έτσι ο Μο ήταν το γηραιότερο αρσενικό του είδους του ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Σύμφωνα με τον ζωολογικό κήπο, οι πιγκουίνοι Humboldt είναι το πιο ευάλωτο είδος πιγκουίνων με πληθυσμό που εκτιμάται παγκοσμίως στα 12.000 ζευγάρια. 

Ο Μο περνούσε την ημέρα του με τους φροντιστές του, ενώ πολύ συχνά τους έκανε παρέα στην κουζίνα την ώρα προετοιμασίας των γευμάτων.

Δυστυχώς πέθανε έπειτα από διαδικασία ευθανασίας, αφού είχε καταρράκτη στο ένα μάτι, θολούρα στο άλλο και αρθρίτιδα στα ισχία του. Ήταν ένα υπέργηρο πτηνό που του ήταν δύσκολο να βλέπει και πολλές φορές να περπατά.

Αγάπησε και αγαπήθηκε από τους ανθρώπους και, όπως δήλωσαν οι φροντιστές του, τους ενέπνευσε όλα τα χρόνια που έζησε μαζί τους.