Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κλιματική αλλαγή

Μια διάχυτη απογοήτευση επικρατεί στο νησιωτικό κράτος του Τουβαλού, του οποίου επίσημοι φορείς απευθύνουν έκκληση φοβούμενοι ότι θα αποτύχουν να συγκρατήσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη, καθώς η κατάσταση ολοένα και δυσκολεύει, με τη στάθμη του νερού να έχει αρχίσει να καλύπτει τη χώρα.

Ας μην ξεχνάμε πως πριν από λίγες ημέρες με κοστούμι και γραβάτα, μέσα στο νερό μέχρι τα γόνατα, εμφανίστηκε ο Σιμόν Κόφε, υπουργός Δικαιοσύνης και Εξωτερικών Υποθέσεων στο νησιωτικό κράτος Τουβαλού,  για να στείλει μήνυμα στο διεθνές συνέδριο του ΟΗΕ στη Γλασκόβη πως η κατάσταση στη χώρα είναι μη ελεγχόμενη, καθώς αυτή βυθίζεται!

Για όσους δεν γνωρίζουν πού βρίσκεται το νησιωτικό σύμπλεγμα Τουβαλού, είναι στον κεντρικό Ειρηνικό και βρίσκεται 1.050 χιλιόμετρα βορείως των Νησιών Φίτζι.

Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ ήταν βρετανική αποικία μέχρι το 1978, όταν και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2000 έγινε μέλος του ΟΗΕ.

Τα νησιά Τουβαλού μαζί με τα Φίτζι αποτελούν μέρος του Προγράμματος Κλιματικής Αλλαγής, Μετανάστευσης και Ανθρώπινης Ασφάλειας του Ειρηνικού Ωκεανού, το οποίο αντιμετωπίζει το πρόβλημα των πρώτων προσφύγων και μεταναστών που εγκαταλείπουν τα εδάφη που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή και ναι, το δυστοπικό σενάριο για μεταναστεύσεις πληθυσμών λόγω της ανόδου της στάθμης του νερού και της εξαφάνισης του τόπου κατοικίας τους είναι πλέον γεγονός.

Για το Τουβαλού, το υψηλότερο σημείο το οποίο είναι τέσσερα μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, όποια άνοδος της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων σημαίνει ότι τμήματα ορισμένων νησιών του θα παρασυρθούν από τη θάλασσα και ότι άλλα τμήματα θα γίνουν ακατοίκητα.

Σύμφωνα με τον Κόφε, κάποιοι από τους μεγάλους ρυπαντές, περιλαμβανομένης της γειτονικής Αυστραλίας στο νότιο Ειρηνικό, θα έπρεπε να έχουν δεσμευτεί για πιο φιλόδοξους στόχους μείωσης των εκπομπών στη Γλασκόβη για να βοηθήσουν στον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.

«Θεωρώ ότι υπάρχουν πληροφορίες που γίνονται γνωστές πως ακόμη και με τις υπάρχουσες δεσμεύσεις μιλάμε για 2,4 βαθμούς, επομένως θεωρώ ότι θα θέλαμε να δούμε μεγαλύτερες χώρες να κάνουν μεγαλύτερες μειώσεις στις εκπομπές τους», είπε ο Κόφε.

Το Τουβαλού εξετάζει νομικές οδούς για να διατηρήσει την κυριότητα των θαλασσίων ζωνών του και την αναγνώρισή του ως κράτους, αν βυθιστεί πλήρως εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και αν συνειδητοποιήσετε το μέγεθος της καταστροφής αλλά και τι προσπαθούν να κατοχυρώσουν στα νόμιμα δικαιώματα τους, θα δείτε πως ο πλανήτης που αφήνουμε στα παιδιά μας θα έχει μια εντελώς διαφορετική μορφή από αυτήν που παραλάβαμε εμείς.

Όλα φαίνεται να αλλάζουν γύρω μας και η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή του κλίματος που για τις συνέπειες του γίνονται καθημερινά όλο και νέες αναφορές αν και τις περισσότερες φορές δυστυχώς βρισκόμαστε μπροστά σε δυσάρεστα και απρόβλεπτα για εμάς γεγονότα.

Αυτή τη φορά η είδηση έρχεται από τους Βρετανούς επιστήμονες και το Met Office, τη μετεωρολογική υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά η διάρκεια της δημοσίευσης νέας έκθεσης για την κλιματική αλλαγή.

Αρχικά αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με την έκθεση την οποία συνέταξαν Βρετανοί επιστήμονες, το καλοκαίρι του 2021 ήταν το θερμότερο καλοκαίρι όλων των εποχών στην Ευρώπη, με τη Σικελία να «σπάει το ρεκόρ» των 48 βαθμών Κελσίου, που διατηρούσε από το καλοκαίρι του 1977 η Αθήνα-, με το θερμόμετρο να φθάνει τους 48.8 βαθμούς.

Ο «Κλιματικός Εωσφόρος» είναι ένα καιρικό φαινόμενο που στο παρελθόν επαναλαμβανόταν με χρονική απόσταση – το ένα από το άλλο – 10.000 χρόνια αλλά χάρη σε εμάς και την επίδραση μας στο κλίμα με τη διαρκή αύξηση των εκπομπών άνθρακα και φυσικού αερίου, μπορεί να επιφέρει την εμφάνιση πρωτοφανών θερμοκρασιών που θα αγγίζουν ή και θα ξεπερνούν τους 50 βαθμούς κελσίου, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, κάθε δύο με τρία χρόνια.

Μια νέα ανακάλυψη έρχεται να επιβεβαιώσει πως και πριν από 8.000 χρόνια υπήρχαν πέδιλα σκι τα οποία χρησιμοποιούνταν για να διευκολύνουν τη μετακίνηση αλλά και την αναψυχή των κατοίκων των βόρειων περιοχών, καθώς τόσο απομεινάρια από πέδιλα όσο και βραχογραφίες μάς παρέχουν τέτοιες ενδείξεις.

Το θέμα ξεκίνησε όταν ερευνητές αρχαιολόγοι στη Νορβηγία ανακάλυψαν χωμένο στους πάγους ενός βουνού και το δεύτερο ξύλινο πέδιλο σκι ηλικίας τουλάχιστον 1.300 ετών μετά το πρώτο, που είχαν βρει το 2014, συμπληρώνοντας έτσι το αρχαιότερο στον κόσμο και πιο καλοδιατηρημένο ζευγάρι σκι.

Το δεύτερο πέδιλο, που έχει μήκος 187 εκατοστών και πλάτος 17 εκατοστών, δεν είναι πανομοιότυπο με το πρώτο, καθώς είναι 17 εκατοστά μακρύτερο και δύο εκατοστά πλατύτερο. Βρέθηκε σε απόσταση μόλις πέντε μέτρων από εκεί όπου είχε ανακαλυφθεί το πρώτο προ επταετίας.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ανακαλύφθηκε στο όρος Ντιγκερβάρντεν, στο εθνικό πάρκο Ραινχάιμεν στο Νόρντμπεργκ, μια περιοχή πλούσια σε άλλα αρχαιολογικά ευρήματα στο παρελθόν και, το φοβερότερο όλων, είναι ότι όλα αυτά προέκυψαν χάρη στο λιώσιμο των πάγων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Απομεινάρια από πέδιλα σκι και βραχογραφίες παρέχουν ενδείξεις ότι σκι χρησιμοποιούνταν ήδη πριν 8.000 χρόνια, σύμφωνα με το «Science» και την «Daily Mail», αλλά πότε έως τώρα δεν είχε βρεθεί ένα σχεδόν άθικτο ζεύγος.

Τα προϊστορικά σκι χρησιμοποιούνταν για τις μετακινήσεις τον χειμώνα και έφεραν ίχνη συχνών επισκευών, που σημαίνει ότι μάλλον θεωρούνταν πολύτιμα για να αντικαθίστανται με το παραμικρό. Κάθε ένα από τα χειροποίητα πέδιλα που βρέθηκαν διέθετε μια τρύπα απ’ όπου ήταν περασμένο ένα δερμάτινο λουρί.

Ερώτημα παραμένει τι συνέβη στον ιδιοκτήτη των σκι. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι είχε βγει για κυνήγι και τα έχασε μέσα σε μια χιονοθύελλα ή κάποιο ατύχημα τον τραυμάτισε τόσο που δεν μπορούσε να επιστρέψει πίσω. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε δεν αποκλείεται να βρεθεί και ο σκελετός του κάτω από τους πάγους.

Ζούμε σε μια νέα τάξη πραγμάτων και τον τελευταίο καιρό ακούμε συνεχώς για ανατιμήσεις στα τρόφιμα. Έχουμε όμως σκεφτεί πού μπορεί να οφείλεται αυτό;

Οι ανατιμήσεις, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων του ΟΗΕ, τον προηγούμενο Ιούλιο σημείωσαν αύξηση της τάξης του 31%, και σε αυτό έχουν συμβάλει οι ακραίες καιρικές συνθήκες που έχουν επηρεάσει την αγροτική παραγωγή σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η πανδημία είναι επίσης μια παράμετρος που έχει συμβάλει  στην οικονομική αυτή εξέλιξη, αφού ας μην ξεχνάμε τη δυσκολία στις μεταφορές λόγω της κρίσης αλλά και τις εξελίξεις στην αγορά ενέργειας.

Αν κάνουμε μια αναδρομή στην κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην υφήλιο, θα δούμε πως για την αύξηση στον καφέ σημαντικός παράγοντας είναι ο παγετός που έπληξε τις φυτείες καφέ στη Βραζιλία, τη μεγαλύτερη παραγωγό καφέ του πλανήτη, η οποία αντιμετώπισε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες –κάτω από το μηδέν τον Ιούλιο– αναλογικά για την περιοχή της τελευταίας 25ετίας.

Ο καφές είναι μια καλλιέργεια εξαιρετικά ευάλωτη στις καιρικές συνθήκες, οπότε το πλήγμα ήταν μεγάλο και έφερε αύξηση τιμών σε όλο τον κόσμο. Η χώρα επίσης πέρασε μια περίοδο μακράς ξηρασίας, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν τα αποθέματα νερού και έτσι να επιδεινωθούν τα προβλήματα στις καλλιέργειες, ωστόσο ο πρόεδρος της χώρας Ζαΐχ Μπολσονάρου θεωρεί ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει.

Η ξηρασία πλήττει επίσης τις καλλιέργειες σιταριού στον Καναδά και στις βόρειες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, με την αύξηση τιμής για το σιτάρι, το οποίο χρησιμοποιείται στην παρασκευή αλευριού για κουλούρια και ζύμη πίτσας, ενώ οι πρόσφατες συνθήκες ξηρασίας στο Μεξικό επέδρασαν αρνητικά στην παραγωγή ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο, λειτουργώντας ενισχυτικά τόσο στην τιμή της ζάχαρης όσο και στην τιμή της αιθανόλης ως καυσίμου.

Πλημμύρες στην Κίνα έφεραν καταστροφές σε καλλιέργειες καλαμποκιού αλλά και φάρμες εκτροφής χοίρων, με αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και για τα δύο προϊόντα. Αυτό σημαίνει ότι καταναλώθηκαν λιγότερες ζωοτροφές από τη μια, αλλά κι από την άλλη η Κίνα εισήγαγε χοιρινό.

Στην Ευρώπη ο χειρότερος παγετός της τελευταίας 30ετίας έπληξε τον Απρίλιο τους γαλλικούς αμπελώνες, με αποτέλεσμα να σημειωθούν ζημιές σε πολλές περιπτώσεις, που φτάνουν το 80% των αμπελώνων σε περιοχές όπως η Καμπανία, το Μπορντό και η Βουργουνδία. Οι Γάλλοι οινοπαραγωγοί έχουν ήδη πολλά προβλήματα εξαιτίας της μείωσης των εξαγωγών και της κατανάλωσης οίνου λόγω του κορωνοϊού.

Ενώ κάποιοι αρνούνται να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον, ίσως τώρα κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις από τη διαφορά που θα υπάρξει στο πορτοφόλι τους.

Μπορούν οι θαλάσσιες ενυδρίδες να μας σώσουν από την κλιματική αλλαγή; Η είδηση μας έρχεται από το BBC Future, που μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τα αξιαγάπητα αυτά θηλαστικά που κατά καιρούς έχουμε πληροφορηθεί για το πόσο συντροφικά είναι και πόση αγάπη δίνουν τόσο στην οικογένειά τους, όσο και στο περιβάλλον τους.

Οι θαλάσσιες ενυδρίδες βοηθούν τα οικοσυστήματα να αιχμαλωτίζουν άνθρακα από την ατμόσφαιρα και να το αποθηκεύουν ως βιομάζα και απόβλητα στον βυθό, εμποδίζοντάς το από το να μετατρέπεται ξανά σε διοξείδιο του άνθρακα και να συμβάλλει  έτσι στην κλιματική αλλαγή. 

Οι θαλάσσιες ενυδρίδες είχαν κάποτε έντονη παρουσία στις ακτές του βόρειου Ειρηνικού, από την Μπάχα της Καλιφόρνια έως την Αλάσκα, καθώς και μέχρι τους βραχώδεις υφάλους στη Ρωσία και την Ιαπωνία. Ωστόσο το 1700 και το 1800 οι έμποροι γούνας κυνηγούσαν τις ενυδρίδες, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μειωθεί σε 2.000. Έκτοτε οι προσπάθειες διατήρησης του είδους έχουν βοηθήσει στο να επανέλθουν έως έναν βαθμό οι ενυδρίδες, αλλά παραμένουν απόντα από περίπου 4.000 χιλιόμετρα ακτογραμμής.

Η απώλεια των ενυδρίδων έχει αποδείξει πως ο ρόλος τους σε δάση από φύκια είναι άκρως σημαντικός. Τη δεκαετία του ’70 ο Τζέιμς Έστες, ειδικός στη Θαλάσσια Οικολογία από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, παρατήρησε ότι τα δάση από φύκια στα οποία δεν υπήρχαν θαλάσσιες ενυδρίδες μετατρέπονταν στην ουσία σε υποβρύχιες ερήμους. 

Αντίθετα, σε περιοχές με θαλάσσιες ενυδρίδες τα δάση αυτά άνθιζαν  μαζί με μια ποικιλόμορφη υδάτινη κοινότητα που τρέφεται και βρίσκει καταφύγιο ανάμεσα στα φύκια. «Το ήξερα μέσα μου ότι ήταν κάτι σημαντικό», αναφέρει ο ίδιος για τις πρώτες του παρατηρήσεις σχετικά με αυτή την έντονη αντίθεση. «Ένιωθα πως είχα ανακαλύψει κάτι που ήταν αξιοσημείωτο», προσθέτει.

Το κλειδί αυτής της διαφοράς έχει να κάνει με την ανεξάντλητη όρεξη των θαλάσσιων ενυδρίδων, αφού θέλοντας να συντηρήσουν τους υψηλούς μεταβολικούς τους ρυθμούς έχουν την ανάγκη να τρώνε συνέχεια. Μεταξύ των αγαπημένων τους φαγητών είναι οι αχινοί, που είναι πλούσιοι σε θερμίδες και εύκολοι στο να τους πιάσουν. Όταν οι ενυδρίδες είναι παρούσες, τρώνε τόσους πολλούς αχινούς, που ο πληθυσμός αυτών των ασπόνδυλων παραμένει χαμηλός. 

«Έχουν μια δυσανάλογα μεγάλη επίδραση στο οικοσύστημα σε σχέση με την αφθονία τους», αναφέρει  η Χάιντι Πέρσον, θαλάσσια βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκα. Αυτό είναι που τις καθιστά είδος με ρόλο-κλειδί, καθώς χωρίς την παρουσία τους η σταθερότητα ενός ολόκληρου οικοσυστήματος μπορεί να χαθεί. 

Σήμερα ίσως υπάρχουν ήδη κάποιες αμοιβαία επωφελείς στρατηγικές για την επαναφορά αυτού του είδους. Μια ιδέα που είχαν οι ερευνητές ήταν να χρησιμοποιήσουν χρήματα από αντισταθμίσεις άνθρακα που προκαλούνται από ενυδρίδες προκειμένου να αποζημιώσουν τους ψαράδες για τις απώλειες στα αλιεύματά τους. 

Εάν αναγνωριστεί η πραγματική αξία της αποθήκευσης άνθρακα από τις ενυδρίδες, ίσως τα θηλαστικά αυτά να κολυμπήσουν σύντομα σε περισσότερους υφάλους και ακτές, καταπολεμώντας παράλληλα την κλιματική αλλαγή.

Μια νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Trends in Ecology & Evolution», αφορά τη μεταμόρφωση των ζώων για την προστασία τους από τη ζέστη, καθώς οι θερμοκρασίες έχουν αισθητά ανέβει.

Τα θερμόαιμα ζώα αλλάζουν τη φυσιολογία τους για να προσαρμοστούν σε ένα θερμότερο κλίμα και η αλλαγή περιλαμβάνει ανάπτυξη μεγαλύτερου ράμφους, ποδιών και αφτιών για καλύτερη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματός τους.

Οι διαφορές αυτές είναι πιο έντονες στα πτηνά, ενώ η ιστορία μάς έχει δείξει πως και κατά το παρελθόν τα ζώα αναγκάζονταν να μεταμορφωθούν για να επιβιώσουν. Το θέμα και το πρόβλημα είναι ότι κάποια είδη θα έχουν τη δυνατότητα αυτή, ενώ κάποια άλλα όχι.

Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν αρκετά είδη αυστραλιανού παπαγάλου, που παρουσιάζουν αύξηση 4%-10% στο μέγεθος του ράμφους τους από το 1871, η οποία σχετίζεται με τη θερμοκρασία τους καλοκαιρινούς μήνες κάθε χρόνο, ενώ έρευνα σε ένα είδος σπουργιτιών που απαντάται στη βόρεια Αμερική (dark-eyed junco) έδειξε επίσης σχέση μεταξύ του αυξημένου μεγέθους του ράμφους και των βραχυπρόθεσμων ακραίων θερμοκρασιών σε ψυχρά περιβάλλοντα.

Αναφορές έχουμε επίσης για αύξηση του μήκους της ουράς σε ποντίκια και αύξηση του μεγέθους της ουράς και των ποδιών σε κάποια είδη μυγαλής. Επίσης νυχτερίδες σε θερμά κλίματα παρατηρήθηκε πως είχαν αυξημένο μέγεθος φτερών.

Οι αυξήσεις μεγέθους που παρατηρήθηκαν έως σήμερα είναι πολύ μικρές, αλλά στο μέλλον αλλαγές σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως στα αυτιά, αναμένεται να πληθύνουν, οπότε μπορεί να καταλήξουμε σε έναν αληθινό… Dumbo στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.

Ακόμα μία νέα μελέτη που έρχεται να μας επιβεβαιώσει πως οδεύουμε ολοταχώς σε μια νέα εποχή για τον πλανήτη μας, όπου οι δυστοπικές αλλαγές στη φύση και στο περιβάλλον θα έχουν τη δική μας υπογραφή.

Στα δυσάρεστα νέα της ημέρας μια νέα διαπίστωση των επιστημόνων, οι οποίοι σύμφωνα με νέα μελέτη που πραγματοποίησε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Νίκολας Ντούλβι, καθηγητή Θαλάσσιας Βιοποικιλότητας στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στον Καναδά και υψηλόβαθμο στέλεχος της Διεθνούς Ένωσης Διατήρησης της Φύσης (IUCN), έρχονται να μας γνωστοποιήσουν πως σαλάχια και καρχαρίες είναι σε μεγάλο κίνδυνο, αφού κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Οι καρχαρίες υπέφεραν κυρίως από την εντατική αλιεία, με αποτέλεσμα οι πληθυσμοί τους να συρρικνώνονται συνεχώς, με πολλά είδη να κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Η τελευταία σχετική μελέτη αναδεικνύει το μεγάλο μέγεθος του προβλήματος, ενώ, όπως φαίνεται, παρόμοια προβλήματα έχουν και τα σαλάχια, που αποτελούν συγγενείς των καρχαριών στο δέντρο της εξέλιξης.

Μελετήθηκαν συνολικά 1.199 είδη καρχαριών και σαλαχιών και διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση είναι 391. Με απλά λόγια, το ένα τρίτο των ειδών καρχαριών και σαλαχιών κινδυνεύει και, εκτός από την εντατική αλιεία, οι ερευνητές αναφέρουν ότι ρόλο στη συρρίκνωση των πληθυσμών καρχαριών και σαλαχιών παίζουν η κλιματική αλλαγή, η απώλεια των περιοχών που ζουν και η μόλυνση των θαλασσών.

Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής φαίνεται ότι αρχίζουν να επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο καρχαρίες και σαλάχια και η κλιματική αλλαγή αρχίζει να γίνεται το ίδιο επικίνδυνη με την εντατική αλιεία για τους πληθυσμούς τους, που όσο μειώνονται δημιουργούνται κίνδυνοι για την ομαλότητα και την υγεία των οικοσυστημάτων όλων των ωκεανών, ενώ παράλληλα δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα σε κοινότητες σε όλο τον κόσμο που διαχρονικά βασίζουν τη διατροφή τους σε αυτά τα είδη.

Ακόμα ένα δυσοίωνο νέο για το μέλλον του πλανήτη μας έρχεται από Γερμανούς και Καναδούς ερευνητές,  οι οποίοι έκαναν μια σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα περιβάλλοντος «Frontiers in Water».

Συγκεκριμένα, παρατήρησαν μια «σαφή τάση για ολοένα και περισσότερες, μεγαλύτερης διάρκειας και πιο έντονες θερινές ξηρασίες με παράλληλο έλλειμμα βροχοπτώσεων έως τα τέλη του αιώνα».

Το μέλλον της Μαδαγασκάρης σε πολύ χειρότερο βαθμό θα έχει η Μεσόγειος, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη με περισσότερες ξηρασίες τα καλοκαίρια, οι οποίες θα χαρακτηρίζονται ακραίες, ενώ ολοένα συχνότερα αυτές θα ακολουθούνται από πιο υγρούς χειμώνες με λιγότερη ξηρασία.

Οι ξηρασίες αποτελούν τον πιο σοβαρό κίνδυνο για τη γεωργία και την κτηνοτροφία σε όλο τον κόσμο, επηρεάζοντας κάθε χρόνο περίπου 55 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι επιπτώσεις τους είναι οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές.

Η μελέτη εκτιμά ότι μακροπρόθεσμα (μετά το 2080) η Ευρώπη –κι αυτό δεν αφορά μόνο τη νότια– θα δει μια αύξηση στη συχνότητα και την ένταση των ξηρασιών με αντίστοιχη μείωση αυτών του χειμώνα. Όσο περνούν τα χρόνια, θα μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στις θερινές και στις χειμερινές ξηρασίες, με τις πρώτες να αυξάνουν και τις δεύτερες να μειώνονται.

Περιοχές που θα γνωρίσουν μεγαλύτερες ξηρασίες, ιδίως τα καλοκαίρια (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, π.χ. κίνδυνο δασικών πυρκαγιών), θα είναι η μεσογειακή Ευρώπη αλλά επίσης και άλλα μέρη, όπως η Ιβηρική Χερσόνησος, οι Άλπεις και η ανατολική Ευρώπη.

Ειδικότερα, στη νότια Ευρώπη και τη Μεσόγειο εκτιμάται ότι έως τα τέλη του τρέχοντος αιώνα οι καλοκαιρινοί μήνες με ακραία ξηρασία μπορεί να φτάσουν το 80% με αύξηση πάνω από 50% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα ξηρασίας, ενώ στην Ιβηρική Χερσόνησο ίσως και κατά 96%.

Το κλίμα αλλάζει και οι πληροφορίες που μας έρχονται από το ΑΠΕ-ΜΠΕ μας δείχνουν πως οι επόμενες γενιές θα γνωρίσουν έναν εντελώς διαφορετικό πλανήτη, ο οποίος μόνο φιλόξενος δεν θα είναι για το ανθρώπινο είδος, έναν πλανήτη που μεταμορφώσαμε προς το χειρότερο με τα ίδια μας τα χέρια.

Ο Μάικλ Φράνσις Μουρ (για όσους δεν έτυχε να γνωρίζουν πληροφορίες για αυτόν) είναι Αμερικανός παραγωγός ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηθοποιός.

Είναι ο παραγωγός του «Fahrenheit 9/11 (2004)», κριτική στην προεδρία του Τζορτζ Μπους και του «War on Terror», που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα.

Το 2005 το περιοδικό «Time» τον κατονόμασε ως έναν από τους 100 σημαντικότερους ανθρώπους στον κόσμο. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει κάποιο από τα ντοκιμαντέρ του, πραγματικά αξίζει να δείτε από τη δική του οπτική τη ζωή όπως εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ.

Τo Planet of the Humans είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Jeff Gibbs, εδώ και χρόνια συνεργάτη του Moore και έχει ως στόχο να κάνουν τον κόσμο να σκεφτεί τον ρόλο που οι άνθρωποι και η συμπεριφορά τους έπαιξαν στο εύθραυστο οικοσύστημά μας.

Το ντοκιμαντέρ δεν εστιάζει απλά και μόνο στις καταστροφικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος, αλλά παρουσιάζει και μια άλλη όψη του νομίσματος. Το περιβαλλοντικό κίνημα, έχοντας πάντα καλή πρόθεση, θεώρησε ότι τα ηλιακά πάνελ και οι ανεμογεννήτριες θα μας σώσουν και με το να παραδοθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα της Wall Street, οδήγησε το περιβάλλον στην καταστροφή.

Μπορείτε να δείτε το «Planet Of Humans» μια ταινία που αποκαλύπτει την αλήθεια για το πώς μάς παραπλάνησαν στον αγώνα να σώσουμε τον πλανήτη, σε τέτοιο βαθμό που αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα, γεγονότα όπως η τρέχουσα πανδημία θα γίνουν πολυάριθμα και καταστροφικά.

Το ευχάριστο μήνυμα της ταινίας είναι ότι έχουμε την ευφυΐα και τη θέληση να μην αφήσουμε να συμβεί αυτό, αλλά μόνο αν ξεκινήσουμε αμέσως μια καινούρια περιβαλλοντική εξέγερση.

Έπειτα από τον φετινό Σεπτέμβρη, που ήταν ο πιο ζεστός μήνας των τελευταίων 136 ετών, σειρά έχει ο Νοέμβρης του ίδιου έτους, ο δεύτερος θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί στον πλανήτη μας από το 1880, αφήνοντας πίσω τον Νοέμβρη του 2015.

Σύμφωνα με τη ΝΟΑΑ, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη μας για το 2019 ήταν υψηλότερη κατά 0,92 βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με τους 12,9 βαθμούς Κελσίου, που ήταν ο μέσος όρος του 20^ού αιώνα.

Το 2019 έχει χαρακτηριστεί ένα από τα θερμότερα έτη που έχουμε ζήσει, και έως σήμερα το δεύτερο θερμότερο από το 1880, με πρώτο το 2016, στο οποίο η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη κατά 1,01 βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τον μέσο όρο του 20^ού αιώνα.